อยากจะลืมใครสักคน เมื่อหยาดฝนพร่างพรมพริ้วมา
สายน้ำที่ร่วงหล่นปนเคล้าหยาดน้ำตา
กลับไปคิดถึงคราแรกที่เราพบกัน

มรสุมที่หาดสีทองนำเราสองให้ปองรักกัน
ฟ้าคำรามเธอกลัวตัวของเราหนาวสั่น
สื่อดวงตาสัมพันธ์อบอุ่นพลันสองเรา

ความรักเราเคยสดชื่นแล้วใยแปรเป็นอื่น
เหลือแต่ความขื่นขมระทม เมื่อลมพายุหอบฝนมา
เธอไม่ยอมบอกเหตุผลใด ๆ ปล่อยฉันไว้กลางฝน

มาบัดนี้ยามฟ้าสีหม่นราวกับดลให้ตรมฤทัย
รู้เป็นเพียงอากาศแต่ไม่อาจห้ามใจ
อยากมีเธอชิดใกล้แต่เธอคงไม่คืน

อยากจะลืมใครสักคน เมื่อหยาดฝนพร่างพรมพริ้วมา
สายน้ำที่ร่วงหล่นปนเคล้าหยาดน้ำตา
กลับไปคิดถึงคราที่เธอลาฉันไป
ที่เธอลาฉันไป ที่เธอลาฉันไป